Midzomer
Midzomer is het moment in het jaar waarop de zon, gezien vanuit Aarde haar hoogste stand heeft bereikt. Het is niet de afstand van de aarde tot de zon die ons meer warmte en daglicht geeft. Het is de veranderde stand van Aarde zelf, die om haar wat scheve as draait, die dit mogelijk maakt.
Het is gelukt!
Opnieuw heeft Aarde haar Noordelijk halfrond in een stand gebracht die het de zon mogelijk maakt deze helft van haar lichaam optimaal te beschijnen. Opnieuw staat alles in onze omgeving in blad. Valt er voldoende regen om alles om ons heen groen te kleuren en ons lichaam te voorzien van voldoende voedsel. Opnieuw en nog steeds!
Verbinding
De oude volkeren die Aarde bewoonden waren zich hier van bewust, van het wonder van Aarde. Zij leefden in diepe verbinding en eenheid met deze bijzondere planeet die voor hen een Moeder was. En ze vierden de bijzondere momenten in openlucht tempels, grotten, op heilige bergen en bij de heilige bronnen.
Zij leefden in diepe verbinding en eenheid met deze bijzondere planeet die voor hen een Moeder was.
Ze bouwden grote monumenten om de zonnewendes te markeren zoals Stonehenge in Engeland. Het woord 'monument' heeft Latijnse wortels en refereert aan ‘memorial’. Monumenten markeren plaatsen van herinnering. Ze zijn gebouwd op sacrale plaatsen op Aarde.
Voor de oude Aardebewoners is Aarde heilig en haar lichaam een sacraal landschap. Tal van paden volgen de krachtlijnen en waar ze kruisen is er een andere energie waarneembaar.
We stappen een andere werkelijkheid binnen, een sacrale realiteit.
Het zijn ontmoetingsplaatsen waar tijd en ruimte niet langer drie dimensionaal is. We stappen een andere werkelijkheid binnen, een sacrale realiteit waar we de diepe, tijdloze verbinding met Leven kunnen ervaren. Rituelen geven vorm en inhoud en versterken de verbinding. De energie van de plek wordt hierdoor krachtiger.
Ze bouwden grote monumenten om de zonnewendes te markeren zoals Stonehenge in Engeland.
Terug naar de zomerzonnewende. Wat kan ze voor ons betekenen?
Festival
In de Keltische cultuur staat de zomerzonnewende bekend als het Festival van de Vreugde. Vreugde vanwege het optimale moment van verbinding tussen Aarde en Zon. Ze zijn onze kosmische ouders en het is het Heilige Huwelijk tussen deze immense krachten dat het leven op Aarde mogelijk maakt.
Dit festival laat ons stilstaan bij de rijkdom van een leven op Aarde, een rijkdom die alleen mogelijk wordt in onderlinge verbinding en samenwerking. In wederzijds respect.
Zon en Aarde samen nodigen ons uit onze levenskracht te vieren, om onze rechtmatige plek op aarde in te nemen, om ons potentieel steeds verder te ontwikkelen.
Levenskracht
We kunnen die levenskracht ervaren in ons buikcentrum, de hara. Hier geeft ze stabiliteit en gronding, stevigheid om datgene wat we willen ook ten uitvoer te brengen.
We kunnen deze kracht ervaren in ons hart als een innerlijke vlam van verlangen. Verlangen dat ons steeds verder voert op ons pad. Als we dat verlangen volgen doet het ons thuiskomen in het nu, in onszelf, in de volledige vrijheid om te zijn wie we zijn.
In het centrum van ons hoofd kan deze kracht opvlammen en ons intuïtieve weten openen. Het directe weten dat de twijfel doet verdwijnen. Dat ons de grond van wijsheid geeft.
Ommekeer
Dit feest luidt ook een nieuwe fase in. Het is een wende. De zon begint haar gang van de langste naar de kortste dag, van het optimale daglicht naar het optimale nachtlicht, de donkerte. Van de uitbundigheid naar de stilte. Deze cirkel gang laat ons zien hoe leven een continuüm is, een komen en gaan, een begin dat als het begint al naar een einde voert dat ook weer een nieuw begin is. Telkens weer.
Leven is een continuüm, een begin dat naar een einde voert dat ook weer een nieuw begin is. Telkens weer.
En hoe meer we ons dat realiseren, hoe meer we ons kunnen overgeven aan deze stroom, des te meer kunnen we het leven ervaren en leven in de diepte van haar eigen realiteit, een realiteit die evolutie en transformatie is.